En weer een klap voor het vlaggenschip. Zaterdagmiddag in Broek in Waterland een koude douche met een 4-1 nederlaag tegen SDOB.Bij binnenkomst zag het hoofdveld eruit voor een koers in het veldrijden. Een logische constatering dat hier niet op gespeeld kon worden, dus ging de partij over naar het kunstgrasveld verder op het terrein. Trainer Ale van der Zee had in de opstelling een debuut voor rechtsachter Batuhan Uysal uit het onder-23 team. Volewijckers begon goed in de openingsfase. We kregen na drie minuten spelen een geweldige kans en hadden moeten scoren. Een dieptepass vanaf het middenveld van Issam el Bakkali bereikte op de rechterflank Miro Robert. Zijn voorzet was op maat voor Mo Arbioui, maar 'The Pocket Man' miste de opgelegde kans jammerlijk: zijn poging ging langs de verkeerde kant van de paal.Volewijckers meldde zich andermaal na tien minuten spelen met een vrije trap van Issam, over de lat getikt door de SDOB-doelman. En ja; één minuut later Issam weer in beeld, met kennelijk een black-out. De bal werd door 'Schoentje' richting het midden van het veld gespeeld, maar in de voeten van een SDOB-speler. De bal werd dankbaar opgepikt en snel naar rechts verplaatst,en vond ten slotte als eindstation SDOB-aanvaller Rick Boes. Die jaagde met een kanonskogel de bal via de onderkant lat in het doel: 1-0.Daar staan we dan: 1-0 achter. Maar we nemen de touwtjes weer gewoon in handen. Goed veldspel, maar ja daar gaan we weer... niet scoren. Al was Mo el Jahouari met een knal over de lat, en een geweldige slalom-dribbel van de andere Mo (Arbioui) door de SDOB-defensie dicht bij de gelijkmaker.In de tweede helft: een sterke start van de onzen. Met als resultaat de verdiende treffer. Een voorzet in de 50e minuut vanaf de linkerflank van de sterk spelende Mo (El Jahouari) werd keurig aangenomen op de rand van het strafschopgebied door Damien Simson. 'De Kast' draaide in de beweging, en knalde de bal in de verre hoek: 1-1. Volewijckers qua score terug in de wedstrijd, en het mag gezegd worden: we hadden een uur lang het overwicht. Maar dan de 63e minuut: in het zoeken naar het opzetten van een aanval, werd Damien met een forse tackle gedwarsboomd in zijn actie. Iedereen bij de groenwitten dacht aan een overtreding, maar het fluitsignaal kwam niet. SDOB trok na balwinst via de rechterkant ten aanval, en de organisatie achterin was helemaal weg. De sterke Boes was weer attent en scoorde zijn tweede van de middag: 2-1.SDOB zet een tandje bij en van goed voetbal bij de groenwitten was geen sprake meer. En dan zit ook alles tegen. Na 70 minuten spelen werd een vrije trap wel een zeer makkelijk gegeven aan de geelzwarten. De thuisclub profiteerde van dit geschenk: al moeten we, met deze vrije trap vanaf de linkerkant, ook in de spiegel kijken. Zonder druk en vogelvrij kopte SDOB-er Yannis van den Elshout de bal binnen: 3-1.Daarna verse krachten erin met de nodige wissels. Maar dat pakte allemaal niet goed uit. Voor invaller Daniel Abera was het zelfs speeltijd van slechts zo'n vijf minuten, en ook nog met een pijnlijk moment. In balbezit wilde Daniel van achteruit opbouwen, maar kwam terecht in een fel duel. SDOB veroverde de bal en Daniel bleef op de grond liggen met een blessure. De knikker kwam uit op de rechterflank en SDOB-speler Boudewijn Blakborn stoomde naar het doel. Doelman Mitchel Vincken deed nog een uiterste poging, maar na een geplaatst boogballetje was de 4-1 score een feit.Einde oefening: drie punten voor SDOB tegen de 'angstgegner' (vorig seizoen tweemaal en dit seizoen éénmaal winst Volewijckers). En de onzen? Toch weer een middag van frustratie voor staf, spelers en supporters. Als verzachte omstandigheden nemen we mee dat de drie laatste wedstrijden tegen clubs uit de top vijf waren. Volewijckers was daarin wel grote gedeeltes de bovenliggende partij, maar we kunnen er niet omheen: door veel persoonlijke fouten schieten we ons steeds in de voet. Zoals ook gemeld in het verslag op de site van hetamsterdamschevoetbal: het is balanceren op een evenwichtskoord: goed voetbal gaat over in veldspel van totale chaos. Het is voor iedereen die het eerste elftal op de voet volgt zoeken naar de oplossing, al moeten we realistisch zijn. Dit seizoen is een zware bevalling in de derde klasse en kunnen nu zo half maart kunnen we een conclusie trekken. Volewijckers mist teveel kwaliteit: van enkel hout is het moeilijk pijlen maken. Aan de andere kant; een plek op positie zeven of acht moet mogelijk zijn. De spelers blijven knokken en 'De Tifosi Grijze Plaag' blijft erachter staan. Het is een cliché maar in dit geval een waarheid als een koe: het moet ook eens een keer mee zitten. Wanneer valt het balletje goed? Misschien zaterdag aanstaande in de kraker tegen Beverwijk. Succes mannen!