• Juichen! Een overwinning voor het eerste. De derby tegen VVA/Spartaan werd in het westen van de stad omgezet in een 3-2 zege. Een zwaar bevochten, maar zo'n verdiende drie punten voor De Volewijckers in een intense wedstrijd op Sportpark Laan van Spartaan.
     
    Onder zware weersomstandigheden van stevige wind en pittige regenbuien moest er met het elftal flink worden gepokerd. Met veel blessuregevallen en een schorsing van één wedstrijd voor de sterkhouders Damien Simson en Issam el Bakkali was het uitkijken wie er wel in de basis stonden. Het team was in handen van assistent-trainer Henk Fryde, want trainer Ale van  der Zee had na zijn rode kaart van vorige week ook een schorsing van één wedstrijd. De volgende elf verschenen op de kunstgrasmat van VVA/Spartaan: Mitchel Vincken, Jonathan Dundas, Mo el Jahouari, Reda el Kouaa, Jhamarley Landtow, Mo Arbioui, Batuhan Uysal, Kostas Panagiotidis, Miro Robert, 'Appie' Challaoui, Karim Boubaouch. En het mag gezegd worden; we startten voortvarend. Binnen de eerste tien minuten kreeg Karim twee goede mogelijkheden en na twaalf minuten spelen toonde Reda na een hoekschop vanaf links zich met een krachtige kopbal. Door flink druk naar voren te zetten was balbezit voor de onzen het verhaal. VVA/Spartaan kwam daardoor amper in het spel voor. Vooral het stuwende spel van Karim, Kostas en Mo 'The Pocket Man' viel op.
     
    Na 25 minuten spelen bijna een voorsprong: een kopbal van Miro ging via de vingertoppen van de VVA/Spartaan-doelman en de lat over de kooi heen. Vijf minuten later volgde de beloning voor een half uur prima voetbal. Een combinatie op de linkerflank tussen Kostas en Mo (Arbioui) mondde uit in een voorzet van de laatste, eindstation 'Appie' en de spits kopte feilloos raak: 0-1.
     
    En dan opeens weer vijf minuten verder uit het niets de gelijkmaker. Een aanval van VVA/Spartaan via de linkerkant was nog te volgen. De voorzet op rand strafschopgebied naar de ruim vrijstaande VVA/Spartaan speler met rugnummer 8 niet. De verdediging gaf niet thuis, een knal uit de draai volgde en de bal vloog in de touwen: 1-1. En dan werd het de laatste tien minuten voor rust opeens weer aanpoten. We waren het helemaal kwijt, en VVA/Spartaan nam de regie over. Op de goed bezette tribune zeiden we al onder elkaar: 'als we met 1-1 de rust halen, mogen we de handen dichtknijpen'. Het is niet te bevatten, een geweldig half uur, nu met de rug tegen de muur. Je verzint het niet, de 1-1 halen we niet. Even voor de thee, scoorde VVA/Spartaan de 2-1. Weer een aanval vanaf de linkerflank. Het zag er eigenlijk niet gevaarlijk uit. De bal ging het zestienmetergebied in, en achterin werd apathisch (we gebruiken even een duur woord) gereageerd. De bal werd eerst door een VVA/Spartaan speler op de paal gemikt, maar de rebound werd rap ingetikt door speler met rugnummer 4: 2-1. Snel de kleedkamers en het clubhuis in: de wind was nu letterlijk en figuurlijk een storm!
     
    De tweede helft verscheen VVA/Spartaan in een andere uitrusting. Het witte shirt en rode broek was vervangen door het oude VVA-tenue rood/zwart gestreept en zwarte broek (aka AC Milan). De onzen stonden gewoon als in de eerste helft in het uittenue van oranje shirt en witte broek aan de aftrap voor het tweede bedrijf. De groenwitten gingen als oranjewitten onder de noemer 'wij zijn waterratten' gewoon door. En heel toepasselijk actueel: de dassen knagen aan de spoorrails(en) de 'waterratten' knagen aan de verdediging van VVA/Spartaan. Al had het nog geen resultaat. De thuisclub gaf geen krimp. Aanval na aanval golfde richting doel van de Laan van Spartaan-bewoners. Wisselen dan maar: frisse krachten erin met Maurits Heijneman en Abdel Karisi. Dat bracht verlossing. Abdel was niet echt gelukkig met zijn balgevoel, maar de vleugelspeler was constant dreigend en als een bezige horzel een plaaggeest voor de defensie van VVA/Spartaan. Maurits viel sterk in: elke bal werd goed ingespeeld, waardoor de aanvallen beter doorliepen. En ja, kwartier voor tijd: de gelijkmaker. Kermis voor het VVA/Spartaan doel, en Karim tikte de bal binnen en beloonde zijn sterke wedstrijd: 2-2.
     
    Nu doorzetten. Wind en regen: het maakte nu allemaal niet meer uit. Knallen, en een omzetting. Door een blessureonderbreking voor een speler bij de tegenstander kon doelman-Mitchel en Henk (met de goedkeuring van Ale op de achtergrond) even de tactiek doornemen voor de laatste 10 minuten. Mo (el Jahouari) ging vanuit de verdediging naar voren, Karim een stukkie naar achteren. En het betaalde zich vijf minuten voor tijd uit. Een messcherpe voorzet van 'Grote Mo' werd voor de goal geslingerd, en ja, dan is 'Appie' op zijn best ... Diep in het zestienmetergebied liet de spits een kopbal meesterlijk van het hoofd in de verre hoek glijden: 2-3!
    Mensen toch, wat een ontlading op veld, dug-out en tribune. Een gejuich waar de Albert Cuyp-markt jaloers op zou zijn geworden. Wat een beleving bij iedereen. De buit was binnen!
     
    'Eindelijk' zei Mitchel na afloop tegen de ontmantelde 'Tifosi Grijze Plaag', en zo is het. Een heerlijke wedstrijd in bizarre omstandigheden. Het geeft even opluchting, maar de koers is absoluut niet gelopen.  Geniet van deze overwinning, maar bereid ook goed voor op de volgende wedstrijd, uit tegen FC Castricum. Die pot wordt niet makkelijk voor veel spelers in de selectie met de huidige ramadan. We nemen het mee, maar gaan ervan uit, dat de jongens hiermee verstandig omgaan en onder leiding van Reda 'De Tank' goed de balans in het oog houden. Op naar Castricum!