Volewijckers speelde een goede wedstrijd tegen Purmersteijn. Er werd hard gewerkt, zorgvuldig gepasst, scherp verdedigd en goed vrijgelopen. De eerste goal was een prachtige aanval die van Niek, via Caine en Kazimir (dit rijtje klopt vast niet helemaal, maar het waren wel veel schakels!) bij Manus belandde, die de bal via de onderkant van de lat binnenschoot. De VAR keek er nog even naar, maar de bal was inderdaad over de lijn. Daarna een mooie slalom van Caine die de 0-2 betekende.
Purmersteijn kwam terug in de wedstrijd na een zwaar bestrafte (schouder)duw van Arda waar Cheryl het NIET MEE EENS was. Vervolgens werd het zelfs 2-2, maar scoorde Kazimir uiteindelijk na veeeeel kansen voor ons de 2-3. . In het tweede kwart liepen we gestaag uit naar 2-6 en raakte Purmersteijn steeds gefrustreerder. Goeie goals van Emiliano, Mattan en Caine.
Daarna liet Volewijckers het ineens helemaal lopen. Verslapping, onderonsjes, slappe ballen door het midden en dribbels voor doel langs: plots stond het 5-6.
In het laatste kwart werd zelfs nog 6-6, voordat de boys wakker werden. Een Maradona-achtige solo van Emiliano zorgde voor 6-7 en een mooie assist van Niek op Caine leverde de 6-8 op. Rondom deze goals werd er sterk verdedigd door Arda, Mattan en Manus en werelds gekeept door Ensar. Kazimir zat inmiddels al in en electrisch autootje terug naar Amsterdam, bestuurd door zijn hinkelende moeder, maar dat mocht de feestvreugde niet drukken. 6-8 dus, een meer dan verdiende overwinning.