Van de week kregen we goed nieuws te horen, door onze goede prestaties zijn we gepromoveerd naar de 1ste klasse. Dit betekent wel, dat we teams gaan treffen die meer tegenstand gaan bieden. Maar wij willen ons meten met de beste en als je dan ook moet beginnen tegen Zeeburgia wat naar mijn mening een goede tegenstander is, kun je jezelf meteen bewijzen. Aan de kopjes van de jongens was er geen spanning te bekennen, sterker nog ze genoten ervan en waren blij met deze teamprestatie tot nu toe.
Meteen na het eerste fluitsignaal kwamen we sterk uit de startblokken, we zetten meteen druk naar voren en wilde ons spel spelen. Zo wilden we combineren en zo tot scoren komen. Dit ging alleen wat moeizamer, want dat lag aan het niveau van de tegenstander, want die jaagde goed door en gaven weinig ruimte weg. Dan is het moeilijk om snel iets te bedenken. Zodra Zeeburgia de bal veroverde waren ze ook meteen gevaarlijk en dat had te maken, omdat er een paar sterke en snelle jongens bij hun rondliepen. Maar gelukkig waren onze jongens vandaag geconcentreerd en vochten ze voor iedere bal. Hierdoor had Zeeburgia het ook lastig. Zo was het wachten wie de eerste genadeklap zou gaan uitdelen. En dat waren wij, omdat wij de bal veroverde op het middenveld met Dayan aan de bal die wat meters mocht maken naar voren en van afstand schoot, scoorde wij de 1-0. Helaas maar waar, we konden niet lang van deze voorsprong genieten, omdat we in een situatie stonden waarbij we niet goed uitverdedigde en zo stond het 1-1. We merkte dat we toch lekker in de wedstrijd zaten en we waren zeker niet de mindere. Zo zetten we weer een aanval op waarbij een overtreding werd gemaakt op Ilias, die de vrij trap zelf wilde nemen en ook scoorde 2-1. We kwamen in een flow terecht dat het wat te snel ging voor Zeeburgia en zo maakte zij er een fysieke strijd van. Zo maakte verschillende spelers van ons kennis met de fysieke krachten van Zeeburgia, vooral Gevairo moest het gelden, maar die stond vandaag ook als een beer te voetballen en ging volop de strijd aan. Hij maakte op een gegeven moment een actie waarbij hij de 3-1 scoorde. Helaas gingen we tijdens het opbouwen vanuit de verdediging de fout in, de bal werd onderschept door een aanvaller die stond één op één tegenover de keeper en zo stond het 3-2, met deze stand ging we de rust in.
Met vertrouwen gingen we de tweede helft in. Ik merkte wel dat ons niveau wat zakte zo nu en dan. Zo stonden we niet op onze posities, gaven we de tegenstander ruimte om te voetballen en het werden we slordig, vooral bij het uitverdedigen. Zo kwamen we in een soort van scrimmage terecht waarbij de tegenstander kon scoren 3-3. Ja het werd een spannende wedstrijd met ouders aan de kant die op het puntje van hun stoel zaten dat kon je horen. We kwamen in een fase terecht waarin veel strijd werd geleverd, veel duels werden uitgevochten aan beide kanten. Het ging er soms fel aan toe. Zo werd Gevairo weer hard aangepakt waarvoor hij een vrije trap kreeg en van grote afstand verraste hij de keeper en zo stond het 4-3. Zeeburgia gaf niet op en werd zelfs sterker en kwam even later op 4-4. We gingen wat agressiever spelen met het risico dat je een vrije trap tegen kan krijgen en die kwam dan ook op een gunstige positie voor Zeeburgia die de vrije schop nam en met succes 4-5. Gelukkig gingen de kopjes bij ons niet hangen, want het einde van de wedstrijd naderde. Zo veroverde Gevairo met zijn explosiviteit de bal en zette hij Liyam aan het lopen en met zijn snelheid liet hij zijn tegenstander achter en schoot hij de bal laag in de linker verre hoek 5-5. Hoe spannend wil je het hebben? Jawel, de laatste paar seconden schoot Ilias de bal rakenlinks naast. En zo eindigt deze spectaculaire wedstrijd in een gelijkspel.