• De maand april is voor het vlaggenschip uitgelopen in een drama: drie wedstrijden, drie keer hard onderuit. Vooral de wedstrijd tegen ZCFC was er één om je heel diep voor te  schamen...
     
    6 april: ZCFC - De Volewijckers: 14 - 3.

    Jazeker, we lezen het goed; een 14-3 nederlaag! Een veegpartij, daar is meer één woord voor... schaamte... Een van de grootste nederlagen in de geschiedenis voor het roemruchte Volewijckers van een eerste team. Het was een en al ellende. Met precies 11 spelers aanwezig op het mooie sportcomplex van ZCFC. Na 16 minuten 1-0, dat kon nog. Een ruststand van 3-0: oké niet goed, maar een beetje ongelukkig met de tegengoals. Maar na rust verder met 10 spelers (uitval van Yannis Steenhuisen  met een lelijke en vervelende blessure): een wanvertoning. Bij 9-0 scoorde Volewijckers de 9-1.  We zwijgen verder maar. Voor de statistieken: twee doelpunten van Djenghis Dams (één van de weinige met een voldoende), waaronder een strafschop, en één goal van Mehdi Larabi.
     
    13 april: De Volewijckers - ZVC'22: 1 - 4.
     
    Met een vierde trainer van het seizoen die de honneurs waarnam. Woensdag voor de wedstrijd werd de wacht aangezet voor trainer Pascal Heije. Don Guezen maakt het seizoen af. Een pittige taak voor Don om het seizoen een beetje waardig af te sluiten. De selectie was hier en daar aangepast met spelers uit de O18 en enkele uit de kern van 35+. Het mag gezegd worden: het was een goede wedstrijd tegen ZVC'22, een wedstrijd waarin het allemaal niet meezat. Met veel energie werd er gespeeld. Een 0-1 na 
    28 minuten werd even later rechtgetrokken met een doelpunt van aanvoerder Jaël Vreugd. 
    Rust 1-1, en deze stand stond lang op het scorebord. Helaas zo'n 7 minuten voor tijd: 1-2. Een doelpunt dat niet alleen rook naar buitenspel, maar ook een hele walm had van buitenspel... tja, de gifbeker moet kennelijk helemaal leeg... Moegestreden klapte het team in de laatste fase in elkaar, twee counters leverden ZVC' 22 nog twee doelpunten op.
     
    20 april: De Volewijckers - Kolping Boys: 1 - 4.
     
    Een kopie van de wedstrijd tegen ZVC'22. Aan inzet en energie hadden we niks te klagen. Maar ook hier weer tegenslagen. In de beginfase een makkelijk gegeven strafschop aan Kolping Boys (0-1) en zwak werk bij de 0-2. Volewijckers rechtte de rug, een bataljon schoten op het Kolping Boys-doel ving aan. Maar we kunnen vertellen, de doelman van Kolping Boys ranselde alles uit zijn kooi. Het was alsof 'de man een magneet in zijn handschoenen had'. Toch vlak voor rust een prima actie van Djenghis op rechts, passeeractie met knap schot: 1-2.
    Na rust een herhaling van zetten. Deze stand lang op scorebord, en bij momenten goed voetbal
    van de onzen. Een Kolping Boys dat zeker in het begin van 2e helft op jacht ging naar de 1-3. Groen-wit nam dieper in de wedstrijd het commando over. Nadat Kolping Boys nog wel een open kans miste, troffen de onzen in de 73e minuut in een tijdsbestek van enkele seconden tweemaal het aluminium... allemachtig! 'hoe wil je de kersen deze zomer eten?'. En dan, je kan het invullen: even later valt de 1-3 van Kolping Boys (goed uitgespeelde aanval) in de 85e minuut! Twee minuten later afgemaakt met een mooi lobje voor de 1-4.
     
     
    Oké, mannen en trainer/coach Don: de twee laatste wedstrijden hebben jullie goed gespeeld. Komende maand mei nog vier wedstrijden, en zeker zware potten: VV Egmond (uit), SV Vrone (thuis), De Meteoor (uit) en DZS (thuis). Probeer er nog wat van te maken, dat is goed voor de spelers hun eigenwaarde en houdt het handjevol getrouwen langs het lijntje tevreden. Met de inzet en energie die nu is getoond, gaan we wellicht wel ergens een overwinning rapen. Het seizoen lijkt uit te lopen op de bekende ouderwetse zandloper, het glipt en loopt allemaal naar beneden. Maar als steun in de rug: 'gooi de kop niet in de wind' en maak het seizoen netjes af. Succes!