De Volewijckers leeft nog. Zaterdag werd in de eerste ronde van de nacompetitie met 2-1 gewonnen van RKAVIC. In een boeiende wedstrijd poetsten de onzen een achterstand weg, en plaatst Volewijckers zich voor de tweede ronde.Voor aanvang zagen we de opstelling, en die was verassend. Hier het team dat aan de aftrap stond: Mitchel Vincken, Djenghis Dams, Mitchel Strobbe, Reda el Kouaa, Tim de Kraker, Mo Arbioui, Damien Simson, Sora Hernandez, Aaron Aning, 'Appie' Challaoui en Mo el Jahouari. Wat in het oog viel, was de terugkeer van Mo (Arbioui) en Damien. En dat is altijd gewenst. Beide spelers waren even van het toneel verdwenen. Er waren hier en daar wat fysieke problemen, en wat 'dingetjes' die nu eenmaal op zijn tijd in een selectie voorkomen. Een goed conclaaf tussen trainer Ale van der Zee en spelers bracht frisse lucht, en dat is alleen maar goed. We houden het maar op de gedachte; 'wat water bij de wijn' van beide kanten is een sterke uitkomst.Oké, dit terzijde, terug naar de wedstrijd. Tja, dat was in het begin niet makkelijk voor De Volewijckers. De tegenstander uit Amstelveen ging scherp van start. We werden door RKAVIC teruggedrongen via snelle combinaties en positiewisselingen. Vooral aan onze rechterkant was het soms alarmfase één. Rechtsback Djenghis had zijn handen vol tegen zijn behendige tegenstander, Mo (Arbioui) was zoekende en Aaron was onrustig aan de bal. Gelukkig leverde het overwicht van RKAVIC geen grote mogelijkheden of kansen op. We noteren: één a twee momenten van gevaar, maar dat loste doelman Mitchel keurig op.Nee of eigenlijk ja, het was een beetje broos bij de onzen. Je zag bijvoorbeeld duidelijk dat Damien op het middenveld spelritme miste. Best logisch, hij is lang afwezig geweest. Damien is natuurlijk belangrijk voor het team met zijn ervaring en, zeker in deze nacompetitie, met zijn fysieke kracht. Maar oké, een eerste 45 minuten zit weer in de benen. Als Damien deze week wat optraint, lekker balgevoel oppakt en de knop gewoon om zet, kan hij een belangrijke pion zijn voor de volgende wedstrijd, denken we.Goed, we kwamen in de eindfase van het eerste bedrijf redelijk in de wedstrijd. Op het half uur in een kort tijdsbestek twee schoten van 'Appie' en Mo (el Jahouari) op het RKAVIC- doel, altijd lekker. Ook de tactische wissel van Ale sloeg aan. Aaron en Mo (el Jahouari) gingen in het laatste kwartier van positie wisselen (van rechts naar links, en vice versa). Dat hield in dat Mo wat druk kon geven op de linkerflank van RKAVIC, waardoor Djenghis wat ruimte kreeg, en af en toe de aanval kon opzoeken. We namen het in gedachten mee voor de tweede helft, want 0-0 was de tussenstand.Bij de start van de tweede helft: in de 47e minuut gevaar van onze kant. Een vrije trap vanaf links werd ingekopt door Mitchel (Strobbe), de bal ging langs de paal. RKAVIC herpakte zich, en vijf minuten later werd een goede aanval door een overtreding onderbroken. Dit had consequentie voor groen-wit. De toegekende vrije trap werd door de RKAVIC-verdediger met rugnummer 3 van iets buiten het zestienmetergebied snoeihard ingeschoten. De bal kuste de onderkant van de dwarsligger en Mitchel had het nakijken: 0-1.Dat was even slikken. Maar Volewijckers was niet uit het lood geslagen. Want opeens in vier bizarre inuten draaiden de score totaal om. Na 55 minuten op de klok: een aanval vanaf rechts, die uitliep op een scrimmage in het doelgebied van RKAVIC. De bal ging in wirwar van spelers alle kanten op. 'Appie' was nog het dichtstbij om uit te halen, maar raakte de bal half. De knikker werd door de RKAVIC- defensie weggeknald, maar even buiten het zestienmetergebied kwam de bal voor de linkerschoen van Sora. En dan... boem: een kanonskogel richting doel sloeg als een granaat in de touwen: 1-1. Wat een goal!De tijd was rijp om toe te slaan. En dat gebeurde ook vier minuten later. Op de linkerflank werd een vrije trap gegeven. 'Kleine Mo' (Arbioui) was uiterst attent om deze snel te nemen, en de bal zuiver in de loop en in de voeten van 'Grote Mo' (el Jahouari) aan te spelen. Die pendelde een paar metertjes door, om vanaf de rand van het zestienmetergebied een sublieme boogbal los te laten. De bal zeilde over de RKAVIC- doelman heen in de verre hoek: 2-1.Op het uur spelen een 2-1 voorsprong, wat gaan we beleven? Nou, dat we het volhouden, en zelfs zo'n kwartier voor tijd de score kunnen uitbreiden. Een vlotte aanval werd afgesloten door een schot van 'Appie' in het zijnet. 'Appie' raakte hierbij geblesseerd, het zag er even niet goed uit. Maar de krijger stond op, en kon verder. Wat een kerel, wat een speler. Het was weer alles uit de kast bij onze spits, klasse!RKAVIC moest op jacht voor minstens de gelijkmaker. Het kreeg een kwartier voor tijd een goede kans. Een voorzet vanaf de rechterflank belandde voor van het Volewijckers doel, maar de RKAVIC-aanvallers waren in niemandsland. In de laatste tien minuten was aan beide kanten de pijp leeg. Vermoeidheid, krampaanvallen, blessurebehandelingen, het was een slagveld waar de Franse generaal/keizer Napoleon Bonaparte zogezegd de hik van zou krijgen. Enig schrikmomentje was nog een doelpunt van RKAVIC in extra tijd, terecht voor hands van één van de aanvallers afgekeurd door de goed leidende scheidsrechter Marcel van Damme.Het was mooi geweest: 2-1 zege dat is natuurlijk ongekend. Blije maar ook hier en daar bij sommige spelers verbazing op de gezichten. Inderdaad: we wonnen. Het was even wennen. Nu op naar de tweede ronde. Volewijckers gaat spelen tegen een bekende tegenstander: HCSC uit Den Helder. Een uitwedstrijd, dus andermaal op reis naar de Noordkaap. Het gaat een zware beproeving worden. HCSC is een stugge en taaie ploeg, waar we dit seizoen onze tanden al op stuk hebben gebeten: tweemaal een 1-0 nederlaag. Maar wie weet, we gooien hem er maar eens uit; 'je weet nooit hoe een koe een haas vangt'. Kortom, met de goede tweede helft van zaterdag in de tas, is het gevoel: kansloos zijn we niet, we gaan ervoor.