• Op 2 september begint het eerste team aan het nieuwe seizoen 2023/2024. Een frisse start voor de hoofdmacht. De selectie bestaat uit jeugdspelers onder leiding van een trainer die wel een bertg ervaring meeneemt: Ale van der Zee. Het is bekend dat de huidige trainer al eerder voor de troepen stond. Dertig jaar terug was Ale trainer van het eerste zondagalftal in het seizoen 1993/1994, spelend in de Vierde Klasse D. In dat seizoen viel Volewijckers op met zeer aantrekkelijk en aanvallend voetbal. Dat leverde positieve verhalen op en bracht vele nieuwsgierige toeschouwers naar Sportpark Buiksloterbanne. Het flitsende voetbal leverde echter geen kampioenschap op want Volewijckers eindigde in de competitie, na kampioen Beverwijk en nummer twee De Brug, als derde.
     
    Barcelona
    Ale nam dat seizoen als supporter van FC Barcelona, dat toen onder leiding stond van trainer Johan Cruijff, min of meer dezelfde speelstijl over. Bijvoorbeeld met een inschuivende laatste man en daardoor een extra mannetje op het middenveld. Bij FC Barcelona was dat Ronald Koeman, bij de onzen verdediger René Anneese. Natuurlijk moeten we hier wel uitgaan van een nuance, maar een idee was geboren. Vooral in de thuiswedstrijden was Volewijckers ijzersterk. Van de elf wedstrijden werd er maar éénmaal verloren. Kampioen Beverwijk was met 1-2 te sterk. 
     
    Overwinningen
    Er was hier en daar een gelijkspel en uiteraard waren er overwinningen. Mooie overwinningen. Onder andere een 1-0 tegen Wijk aan Zee  (doelpunt Anneese), en een 3-0 tegen SVA met een hattrick van middenvelder Dick Booijen. Verder een 4-0 tegen OFC (doelpunten: tweemaal midvoor Jan Gosgens, middenvelder Jeffrey Boeckelaar en buitenspeler Alex Blanken) en een  spetterende 6-1 tegen De Meteoor (hattrick Gosgens, tweemaal Anneese en buitenspeler Richard Beeksma). 
     
    Bliksem
    Merkwaardig was de wedstrijd tegen nummer twee in de stand De Brug: 3-1 winst, met andermaal drie doelpunten van  Gosgens. Een speler uit Den Bosch die in Amsterdam was verzeild, we dachten door studie. Deze wedstrijd had een staartje: de match werd op 8 mei 1994 uitgespeeld nadat de partij op 4 april 1994 was gestaakt bij een 1-1 tussenstand. De reden was onweer (bliksem), waardoor een maand en vier dagen later de teams weer op het speelveld stonden.
     
    Uitwedstrijden
    De laatste thuiscompetitiewedstrijd was op 12 mei 1994 tegen KFC en werd door een doelpunt van Blanker met 1-0 gewonnen. Helaas waren de resultaten in de uitwedstrijden wat minder, wat mogelijk de oorzaak was dat Volewijckers tekortkwam voor de titel.  De eerste uitwedstrijd tegen Halfweg was wel meteen een zevenklapper (7-2 winst) maar er zat ook een pittige 4-1 nederlaag tegen De Kennemers tussen, en dan weer stunten in en tegen koploper Beverwijk met een verassende 3-2 zege.
     
    Bizar 
    De meest in het oog vallende uitzege was op 1 mei 1994 tegen Waterloo in Driehuis. Niet eens de 2-1 zege was opmerkelijk, maar vooral wat er allemaal  op het veld en na de wedstrijd gebeurde. Volewijckers scoorde vlak voor tijd de 2-1 maar kreeg even later een strafschop tegen. De pingel werd gestopt door Volewijckers-doelman René Hoeve die deze middag de wedstrijd van zijn leven speelde. Maar René kreeg het na afloop nog zwaarder. Rechtstreeks na het laatste fluitsignaal had de niet helemaal nuchtere aanhang van Waterloo het voorzien op de doelman. Al rennend sprong de goalie over het hek met de meute achter zich aan. Met de rest van het team snel richting kleedkamer. Voor de Volewijckers-supporters was het ook maar wijs om na afloop niet de kantine te bezoeken, en rechtstreeks terug te gaan naar Noord. We vernamen later dat de spelers nog een tijdje in de kleedkamer moesten vertoeven en daarna onder begeleiding het terrein van Waterloo konden verlaten. Het was toch een bizarre middag. Tijdens de wedstrijd hoorde we op afstand steeds flink gejuich, afkomstig van het even verderop gelegen Sportpark Schoonenberg. Op hetzelfde tijdstip was de Eerste Divisie-wedstrijd tussen Telstar en FC Emmen bezig, en de uitslag was een 7-0 zege voor Telstar. Een middag om nooit meer te vergeten.
     
    Nacompetitie
    Oké, al met al leverde de derde plek in de eindstand nacompetitie op voor eventuele promotie naar de derde klasse. Volewijckers begon in de eerste ronde thuis tegen De Kennemers, nummer vier in de eindstand. Tegen deze tegenstander werd in de reguliere competitie niet gewonnen. Een 4-1 nederlaag is hierboven gemeld en thuis was er een 1-1 gelijkspel. Nu werd er op 29 mei 1994 met 1-0 gewonnen door een doelpunt van de lange pinchhitter Harry Verbruggen. In de tweede ronde gingen we uit naar Haarlem tegen de nummer twee in de eindstand De Brug. Deze anno 2023 niet meer bestaande club schoot uit zijn slof, en de onzen waren het helemaal kwijt. Met een spoorbaan met razende treinen vlak naast het speelveld werd een 7-4 nederlaag geleden. Met deze bizarre nederlaag werd het spectaculaire seizoen afgesloten.
     
    Terugkijkend: Ale leidde een selectie met een goede mix. Routine voerde de boventoon, vooral op het middenveld met Booijen, Nico Schelvis, en Ronald Beeksma. Ook was de opkomst van aankomende jeugdspelers opvallend. Spelers als Carel Bartele, Sirik Goeman, Iwan Kip en Joeri Volkers.  Onderling was de acceptatie groot, met gedreven instelling. De spelopvatting was zijn tijd ver vooruit: vol voetbal vooruit, met hoog druk zetten op de tegenstander.
     
    Nog even melden dat De Brug de nacompetitie finale won in een Haarlems onderonsje tegen TYBB. Een 3-2 zege na verlenging was genoeg voor promotie naar de derde klasse.
     
    Tekst: Peter Oud
     
    Oefenwedstrijd 27 agustus
    Benieuwd wat trainer Ale dit seizoen uit de hoge hoed tovert? Het eerste elftal speelt op zaterdag 26 augustus om 14.30 uur een eerste oefenwedstrijd tegen FC Weesp. Komt allen kijken