Een echte degradatiekraker: De Volewijckers tegen De Wherevogels. Voor de aftrap staat de hoofdmacht een puntje voor op de tegenstander uit Purmerend, en op nacompetitiepositie (14 wedstrijden gespeeld, 9 om 8 punten). Dus, een overwinning is broodnodig. Helaas: Volewijckers verliest de partij met 1-2. Tja, het wil maar niet lukken, een lekkere driepunter pakken. Tegen De Wherevogels was dit echt mogelijk, maar zelfs een puntje glipte in de slotfase uit onze handen.Het was allemaal niet best zaterdagmiddag. Beide teams waren van goede wil, maar aan beide kanten ging veel mis. Volewijckers had in het eerste bedrijf wat meer balbezit, maar veel mogelijkheden, laat staan kansen leverde dat niet op. Na een kwartier spelen een geplaatst schot van middenvelder Sora Hernandez richting benedenhoek, keurig door de Wherevogels-doelman naast de paal getikt, was een hoogtepuntje. Op het half uur nog een actie van midvoor Mehdi Larabi die worstelend door de defensie van Wherevogels beukte maar niet kon afronden. Dat was het wel zo'n beetje: 0-0 ruststand.In de tweede helft had Volewijckers licht de overhand. Het bleef hetzelfde verhaal. Invaller Omar Bernoussi (voor rechtsbuiten Ilias Ibrahim) pookte na 65 minuten het vuurtje even op met een gericht schot, dat door de Wherevogels defensie werd gekraakt. Tien minuten later stonden we 0-1 achter. De verdediging van groen-wit was nergens te bekennen bij een uitval van de mannen in geel-zwart. Een aanval vanaf de rechterflank, voorzet na midden van het doel, vogelvrij een aanvaller, rake kopbal: 0-1. Gelukkig reageerde Volewijckers scherp. Twee minuten later de gelijkmaker. Eindelijk eens een vlot lopende aanval vanaf de linkerflank. Strakke eindpass naar rechts op Omar, even aannemen en dan een streep laag in de benedenhoek: 1-1. Prima aanval, dito goal. Zat er meer in het vat? Nou, nee. De wedstrijd leek op een 1-1 eindstand uit te komen. De aanvallen aan beide kanten waren in de categorie 'speldenprikjes'. Vlak voor tijd kregen we echter de deksel op de neus. En dat is ons seizoen in een notendop. Van alles gaat mis. Een aanval op rechts van Wherevogels rook stevig naar buitenspel, nog sterker: dat was het... Onze vlaggenist was kennelijk een broodje haring aan het halen... er werd niet gevlagd. De zeer streng fluitende scheidsrechte nam dit signaal (of eigenlijk dus geen signaal) begrijpelijk over. Voorzet, aanvaller weer vogelvrij (andermaal: waar was de verdediging?), aanvaller tikte eenvoudig binnen: 1-2. Klaar, einde oefening. Helemaal niks.De Wherevogels wipt op de ranglijst over ons heen. De consequentie is dat Volewijckers nu op de rechtstreekse degradatie staat! Het zijn de harde feiten. Op naar zaterdag: de derby, uitwedstrijd tegen Kadoelen.