Het wordt een eentonig verhaal voor ons vlaggenschip. Eigenlijk is het dat al. Goed spelen en toch geen punten pakken. Zaterdag in Oostzaan tegen OFC was het weer zover: Volewijckers ging met 3-1 onderuit. Tja, het is killing. Waar is de oplossing? We weten het even niet meer. De gifbeker moet kennelijk helemaal leeg voor het jonge team van trainer Pascal Heije.Oké, we gaan de wedstrijd doornemen. Volewijckers moest het doen zonder de keepers Noel Reit (blessure) en zijn vervanger Yves Housman. Uitkomst, zeer verassend: linksbuiten Ilias Ibrahim ging tussen de palen staan... en we geven het maar meteen door: Ilias stond zijn (doel) mannetje! De goalie kon meteen aan de bak. Een vrije trap in de 5e minuut voor OFC vanaf de rechterflank kwam uit voor de goal. Van dichtbij werd de bal ingeschoten... knappe reactie van Ilias, een lekkere binnenkomer!OFC bleef daarna richting doel gaan, en na 12 minuten scoorde de thuisclub. Een aanval op links opgezet, met een pass naar rechts. Daar stond de buitenspeler met rugnummer 20 vogelvrij, hij kon de bal aannemen en met een schot in de korte hoek (via lichaam van Ilias) scoren: 1-0.Drie minuten later al snel de gelijkmaker. Een juweeltje, op naam van Mehdi Larabi. De spits ging vanaf links richting zestienmetergebied, liet twee verdedigers van OFC in de wind staan en drukte tenslotte met een schot in de korte hoek af: 1-1. Het doelpunt van Mehdi (die een sterke 1e helft speelde) gaf de onzen vertrouwen. De wedstrijd ging daarna aardig gelijk op. Veel mogelijkheden of kansen kwamen er voor beide teams verder niet uit. Wel melden we in de 25e minuut nog een schitterende redding van Ilias: de 'surrogaat' keeper ranselde een steenharde kopbal uit de bovenhoek! Met een 1-1 tussenstand gingen we de rust in.In het tweede bedrijf had De Volewijckers bij de start een licht overwicht. Het verzorgde combinatiespel betaalde zich echter niet uit in een doelpunt. OFC kwam deze fase probleemloos door. En het nam na 65 minuten weer een voorsprong, wat eigenlijk tegen de verhoudingen was. Een sterke actie vanaf rechts door de spits met rugnummer 9 was de opmaat voor de 2-1. De man passeerde wat Volewijckers spelers, tikte met een uitgekookte pass de bal naar rugnummer 23 en die liet een streep van een knal los rechtstreeks in de winkelhaak: 2-1. Daar stonden we dan: goed spelen, toch weer een achterstand. Schouders er maar weer onder. Volewijckers overleefde daarna een fase waarin OFC drie opgelegde kansen miste, en we pakten de draad weer op. En ja, was daar de gelijkmaker? Tien minuten voor tijd plofte de knikker in de zestien voor de voeten van Sora Hernandez. De middenvelder deed in eerste instantie alles goed, legde de bal goed aan, maar in tweede instantie ging het mis. Het vliegende schot zeilde over de doellat ... Tjonge, lieve mensen... dit had hem moeten wezen!Volewijckers perste er in de laatste fase een offensief uit, maar de OFC-verdediging sloeg elke aanval af. En om nog meer zout in de wond te strooien, scoorden de geel-zwarten in de allerlaatste minuut van de extra tijd de 3-1. Een counter met veel speelruimte werd benut. Weer was de slim spelende nummer 9 de grondlegger. Een sterke actie vanaf rechts met dito pass naa nummer 10, die midden voor het doel eenvoudig binnentikte: 3-1.Jammer! Hard gewerkt, stevig geknokt, maar het betaalt zich niet uit in wat puntjes. Volewijckers is nu twee weekenden vrij, en dan maar de accu opladen voor de wedstrijd tegen De Wherevogels op de 24e februari. Hier en daar wordt al geopperd dat dit de laatste strohalm is tegen een zware concurrent in de ranglijst. Misschien is begin februari wat te vroeg om dat te bevestigen, maar de uitspraak leunt er wel tegenaan. We gaan het zien tegen die tijd, voor nu even in de wachtkamer.