• De Volewijckers - ZCFC: 1-0

    Start van tweede competitiehelft: thuiswedstrijd tegen ZCFC. Een tegenstander waar in de openingswedstrijd van het seizoen een 2-2 gelijkspel het resultaat was. De Zaandammers zijn de laatste wedstrijden aan een goede wedstrijdreeks bezig met vier zeges op rij waardoor in de stand voor de aftrap een knappe vijfde plaats de uitkomst is. Mooie uitdaging voor Volewijckers om zich te tonen, want het is bijzonder:het vlaggenschip versloeg namelijk uit de top vijf twee teams, twee gelijkspelen en een nipte nederlaag tegen op dat moment koploper Blauw Wit/W.

    We gaan eens beginnen met de opstelling van de onzen: Julian Kah, Oualim El Boumediani, Mischa Hus, aanvoerder Luke Ekker, Daniel Abera, Seranio Austin, Damien Simson, 'Appie' Challaoui, Younes Hannou, Mehdi Larabi, Rob Lord. Waarbij opvalt een debuut op de rechtsback positie van Oualim. Een speler uit de onder- 17, net als twee weken terug tegen Kadoelen voor Dilano Fakkeldij. En ook Oualim kan terugkijken op een prima eerste partij (met o.a. strakke inspeelpass). Al bleef het beperkt tot 45 minuten, begin tweede helft werd hij vervangen door eerste rechtsback Zakaria Rouki. Oké, de wedstrijd.

    Met een lekker zonnetje over de kunstgrasmat ging het zeker de eerste twintig minuten gelijk op met veel drukke momenten op het middenveld. Echt veel kansen leverde dat dus niet op. Al was aan Volewijckers kant Luke na een kwartiertje spelen nog het dichtstbij. Zijn inzet in het zestienmetergebied zeilde over het ZCFC-doel. Wat opviel bij de onzen dat er niet werd gelopen met de bal. Het 'postbode voetbal' was verdwenen als sneeuw voor de zon. Heerlijk om te zien dat er gezocht werd naar combinaties de bal ging van speler naar speler. Dat lijkt in deze 5e klasse een uitkomst. Laten we eerlijk zijn, het niveau is niet bijzonder hoog, vaak is het in deze klasse een fysieke strijd, dus een oplossing kan zijn: blijf uit het duel, zoek het in degelijk samenspel en als de situatie het toelaat kan een lekkere individuele actie geen kwaad (zeker voorin). Het samenspel was namelijk de opmaat voor ons doelpunt. Op zo'n half uur vanuit het middenveld een werkelijk schitterende aanvalsopzet. Bal ging van voet naar voet, met een strakke bal werd de zijkant opgezocht, voorzet voor het doel en dan... pang, de sterk spelende Damien liet een streep van een schot los: 1-0... kassa! Met deze tussenstand gingen beide teams aan de thee.

    Start tweede bedrijf met wissels, o.a. dus Zakaria en linksbuitenspeler Soulaiman el Arbaoui waardoor Rob Lord van links naar rechtsbuiten ging. De wedstrijd werd een intensieve aangelegenheid, wat werd er geknokt door beide partijen. Volewijckers kwam goed uit de kleedkamer met een vrije trap en enkele gevaarlijke corners. Na 65 minuten een goede mogelijkheid voor Rob na een steekbal richting ZCFC-doel, maar zijn inzet stuitte op de ZCFC-doelman. Daarna kwam ZCFC sterker door. We moesten alle zeilen bijzetten, maar het mag gezegd: er stond vanmiddag een team, wat een verschil met een week terug in Koedijk. Ook de latere frisse invalkrachten gingen mee in de intensiteit: tjonge, wat werd er gebuffeld! Iedereen droeg zijn steentje bij en op het middenveld haalde Damien en Seranio hun niveau uit het kampioensseizoen 2021/2022, ja dan is het genieten.

    Even billen knijpen als ZCFC op zijn tijd mogelijkheden en zelfs twee behoorlijk kansen kreeg (gelukkig stond het vizier richting IJ-tunnel), doelman-Julian en zijn kompanen hielden verder de vinger aan de pols! Volewijckers kwam erdoor en pakte drie hard verdiende winstpunten. Iedereen blij, waarop bij het verlaten van het Sportpark supporter Piet zei; 'tjonge, wat zal het kippetje vanavond lekker smaken', waarvan akte. Mooie woorden als afsluiting van een heerlijk pot voetbal.

    Zaterdag a.s.: uitwedstrijd in Purmerend tegen De Wherevogels, met vermelding eerdere wedstrijd dit seizoen eindigde in een 1-1 gelijkspel.

  • SV Koedijk - De Volewijckers: 2-0

    Op naar Koedijk, ten noorden van Alkmaar. Uitwedstrijd tegen SV Koedijk.

    Een tegenstander dat een moeizaam seizoen draait. Met een overwinning op Kadoelen zijn er drie punten puntjes gepakt. Dus op papier is misschien een logische gedachte voor de hoofdmacht; 'hier valt wat te halen'.Maar op papier of in de praktijk daar kan weleens een verschil in zitten. En ja, die theorie werd bevestigd. Volewijckers ging namelijk onderuit: een 2-0 nederlaag!

    Kunnen we spreken van een off-day? Nee, dat gevoel hadden we niet. Was Koedijk te sterk, onderschatting, geen goede focus of gewoon een wanvertoning? Tja, het antwoord zal daar ergens wel tussen liggen.

    Start wedstrijd: onder goede weersomstandigheden was het begin van de wedstrijd van beide kanten rommelig. Koedijk kreeg in die eerste fase zijn mogelijkheden, de inzetten werden goed verwerkt door doelman Julian Kah. Volewijckers liet van zich horen op zo'n half uur spelen met twee schoten van linksbuiten Soulaiman el Arbaoui, beide inzetten stond Koedijk-doelman paraat. Voor de rest was erbij groen-wit veel irritatie onderling en tegenover de scheidsrechter.Op zich was dat laatste enigszins te volgen. Laten we wel meteen zeggen: de nederlaag gaan we niet zoeken bij de leidsman... maar vanaf het begin was wel duidelijk dat bij duels en zeker met hier en daar een tackle waar een vrije trap uitkwam richting

    voordeel van de thuisclub werd gefloten. Dat wekt natuurlijk frustraties op, alleen moet Volewijckers daar toch slimmer mee omgaan; het werkt namelijk niet in ons voordeel. Ruststand overigens: 0-0. Op naar de tweede helft. Met invallers als Daniel Abera en Damien Simson hoopten we wat meer in de wedstrijd te komen. Maar dat plan kon na zo'n 55 minuten min of meer de koelkast in. Balverlies op rechts van back Zakaria Rouki was de opmaat voor de openingsgoal. Linksbuiten van Koedijk veroverde de bal en met een geplaatst en sluw schot ging de bal richting beneden verre hoek en Julian werd verast en geklopt: 1-0. Vijf minuten later mogen we niet klagen als een knal van de thuisclub de paal trof. Kwamen we terug in de wedstrijd? Nee, het was veel lopen met de bal bij de onzen. Als er eens een pass op het kunstgrasveld werd gegeven was het achter of langs de man of in de voeten van Koedijk. Bij de meest simpele ballen ging het mis, kortom: het was allemaal pover. We nemen mee daarbij het praten tegen de referee maar doorging, uitkomst: het werd een 'gele kaarten festival'.

    We zijn de tel kwijtgeraakt, mogelijk pak 'm beet een stuk of zeven. De makke is in het verleden kwam Volewijckers er nog weleens mee weg, maar met de nieuwe regel 'praten is geel', ja dan kan het hard gaan. En de scheidsrechters zijn niet gek natuurlijk. Met een reputatie opgebouwd laatste seizoenen van praten/protesteren weten de fluiters wat ze van het eerste team kunnen verwachten. En Koedijk vond het allemaal prima, de 'Koedijkers' voelden dat het bij de tegenstander niet liep en jaagden in feite Volewijckers op de kast. Een kwartier voor tijd deelde Koedijk de genadeklap uit en scoorde geel-zwart doelpunt nummer twee. Uit een corner van Volewijckers(!) die werd afgeslagen vloog het via een counter naar de overkant. Linksbuiten werd bereikt, zijn schot werd nog gepareerd door Julian maar via een kluts werd de rebound door één van de Koedijk voorwaartsen koel afgerond: 2-0. Nee, het was niet onze dag.

    Gelukkig was er een lekker zonnetje en op de achtergrond van het knusse Sportpark De Weidtdraaide de wieken van een molen, waarop de aanhang met een cynische ondertoon konden zeggen; 'ja, dat is nog het enige wat draait'. Want Volewijckers vocht niet tegen Koedijk of de molen maar tegen... windmolens!En dan het laatste kwartier:
    we kregen opeens zowaar een beetje de geest. Enkele snelle aanvallen resulteerde nog in twee goede kansen. Een schot van buitenspeler Seranio Austin en een beste kans voor Damien:
    luttele centimeters voor de doellijn ging de bal met een boogje over het doel, voor de ouderen aka Wim Kieft in een ver verleden (22 mei 1982) bij Haarlem - Ajax (voor de jongeren lezers, wie weet opzoeken YouTube).Met in laatste minuut nog een krachtige kopbal van midvoor Mehdi Larabi door de Koedijk-doelman uit de bovenhoek geranseld. Een teleurstellende middag. 'De Tifosi Grijze Plaag' verliet het speelterrein met de gedachte van dit is; 'van een koude kermis thuiskomen'.Het mooie van voetbal is dan altijd het cliché: gelukkig is er snel een volgende wedstrijd.

    Die is zaterdag a.s. thuiswedstrijdtegen ZCFC. Voor trainer Djordi Hopman deze week de boel maar repareren en het vizier weer gericht op een driepunter. Het is de eerste wedstrijd van tweede competitieschema, met herinnering dat de eerste wedstrijd van het seizoen bij ZCFC in een 2-2 gelijkspel eindigde.

  • De Volewijckers - SV Kadoelen: 3 - 1

    Op zaterdag 18 januari 2025.

    De winterstop zit erop. Start tweede gedeelte voor de hoofdmacht een mooi affiché: derby wedstrijd tegen SV Kadoelen.
    Een partij waar de gedachten vooraf waren: hier vallen punten te rapen. Want laten we eerlijk zijn, het gaat niet best met
    onze buren. Kadoelen heeft het eerste gedeelte van het seizoen nog geen punt gepakt. Oké, starten maar in waterkoude weersomstandigheden. Bij de onzen had interim-trainer Djordi Hopman een debuut op positie rechtsback voor uit de onder- 17 afkomstige Dilano Fakkeldij, en we vallen maar meteen met de deur in huis: Dilano kan terugkijken op een prima debuut.
     
    Het begin van de wedstrijd liet Kadoelen zich van de positieve kant zien, en dat was toch enigszins verassend. Het team van trainer Michel Lion ging ten aanval en drukte Volewijckers diep naar achteren. Het was bij groen-wit even zoeken, maar na zo'n twintig minuten kwamen we langzaam op gang. De eerste echte kans was op het half uur. Midvoor Mehdi Larabi kwam één op één tegenover Kadoelen-doelman en schoot de bal langs de goalie maar de knikker vloog langs buitenkant paal. Tien minuten later was het wel raak. Vanaf de linkerflank gaf linksbuiten Soulaiman el Arbaoui een scherpe voorzet voor het doel. Op rechts kwam de knikker uit bij collega Seranio Austin die met een perfecte terug kopbal Mehdi in stelling bracht. Die gaf de bal met een halve draai (en tegenstander in de rug) een flinke vaart met als uitkomst de openingsgoal, fraai doelpunt: 1-0. Met deze stand ging de rust in en konden we even naar boven het clubhuis in, naar warmere oorden, want beste mensen de kou en mist sloeg dwars door de botten.

    Goed, op naar de tweede helft. Nieuwe energie en Volewijckers trok de teugels strakker aan. Onder leiding van de sterk spelende middenvelder Damien Simson gingen we snel op jacht naar een tweede doelpunt. En die kwam al na 55 minuten. Een strakke steekbal bereikte op rechts aanvaller Rob Lord en die ging met gezwinde spoed richting Kadoelen-doel. Met een schot in de verre hoek was het kassa zoals het beaamt op een 'Lord achtige wijze': 2-0.
     
    Lekker deze voorsprong, en dat smaakte naar meer. Maar daar bleef het voorlopig bij. Volewijckers was daarna slordig in de kansen en mogelijkheden en we geven de doelman van Kadoelen een pluim. De man hield op momenten via een onorthodoxe manier de ballen tegen waarbij we dachten; 'hoe is dit mogelijk'. 
     
    Toch na 70 minuten was het weer raak. Een afgeslagen hoekschop werd weer het zestienmetergebied ingepompt en daar stond Soulaiman om de bal met het hoofd de goede kant in de touwen te koppen: 3-0. Koers gelopen. Maar Kadoelen zocht met wat speldenprikjes naar hun ere-treffer. Vijf minuten voor tijd gebeurde dat ook. Een strak schot van één van de aanvallers zweefde langs Volewijckers-doelman Julian Kah (goede wedstrijd weer) en een verdiende goal was het resultaat: 3-1.
     
    Al met al een fijne overwinning tegen een opponent dat uit een best vaatje tapte, dus een gedachte van 'een walk-over' was absoluut niet van toepassing. Volewijckers stijgt met deze zege in de ranglijst, dus vol goede moed op naar de volgende wedstrijd. Zaterdag a.s. is dat een uitwedstrijd tegen Koedijk (richting Alkmaar).
     

    Uit de oude doos
    Een Volewijckers supporter die al jaren op Wight (Engeland) woont stuurde deze oude flyer.